شمال نیوز: عباس اعتمادی/ مجلس جدید بزودی آغاز به کار خواهد کرد. جمله مشهور امام (ره) درباره مجلس که فرمود مجلس در راس امور است اهمیت و جایگاه مجلس شورای اسلامی را به وضوح بیان می کند اما این تصور که در راس بودن مساوی با توان دستور دادن تلقی شود برداشتی سطحی از یک موضوع بنیادین است .

در قانون اساسی مهمترین وظیفه نظام یعنی قانونگذاری به مجلس سپرده شده است. قانون قویترین صلاحی است که با آن می توان همه مشکلات جامعه را حل کرد ، بستر لازم را برای فعالیت های توسعه ای جامعه به معنای عام آن فراهم کرد، از تمامی ناهنجاریهای موجود و احتمالی ممانعت و پیش گیری کرد، عدالت واقعی را در تمامی ارکان جامعه بسط و احساس خوشایند برخوداری از چنین وضعیتی را در روان جامعه گسترش داد و از سوء استفاده صاحبان جایگاه ، قدرت و ثروت جلوگیری گرد.

حال سوال اینجاست که چگونه مجلس می تواند این شرایط را برای جامعه فراهم کند و شایسته این جمله که مجلس در راس امور است باشد . مجلس یک شخصیت حقوفی است که تمامی ماهیتش متاثر از شخصیت حقیقی نمایندگانی است که جایگاه حقوقی خود را مدیون آراء مردمی هستند که آنان را برای تحقق شعار مذکور به مجلس فرستاده اند . این اشخاص در مدت یک دوره نمایندگی می توانند این شخصیت را برای مجلس فراهم و یا باعث تزلزل جایگاه رفیع مرکز قانون گذاری شوند. مجلس دو وظیفه بسیار مهم دارد: قانونگذاری و نظارت بر اجرای صحیح قانون. 

برای انجام این دو وظیفه تاثیر گذار، شخصیت حقیقی نمایندگان بسیار مهم و شاخص است. نماینده ای می تواند در قانونگذاری جایگاه مجلس را حفظ و ارتقاء دهد که متدین ، اهل فهم ، دانش ، تحقیق ، مشاورت با اهل نظر و از همه مهمتر دارای قدرت تحلیل و استنتاج در مسائل برای تصمیم گیری باشد.

نماینده ای که اعتقاد داشته باشد ما میتوانیم ، نخبه ایرانی می تواند و لیاقت مدیران و دانشمندان ایرانی بعد از چهل سال داشتن خودروی غیر ملی و  مونتاژ نیست .

 نماینده ای که بداند منافع ملی اولین و آخرین اولویتش در اظهار نظر اوست واین موضوع بایستی از همه وابستگی هایش چه جناحی ، منطقه ای ، بومی ویا هر نوع دیگر وابستگی مهمتر باشد .

نماینده ای که با تمام وجود اعتقاد داشته باشد فقر شایسته جامعه اسلامی و کشور غنی از منابع و امکانات خدادادی و بی همتایش نیست.

نماینده ای که بداند بهترین مردم دنیا را نمایندگی می کند .

نماینده ای که بداند ولی نعمت او محرومینی هستند که بیانگذار جمهوری اسلامی مملکت را از آن آنان دانست .

قطعا" نماینده ای که بدنبال ترخیص خودرو یک تاجر باشد ، یا گرفتن امتیاز برای وابستگان یا فشار بر دولتمردان برای ایجاد جایگاه برای وابستگان و دوستان فاقد صلاحیت و ایجاد رانت برای آقازاده ها، به دنبال زراندوزی و حل شدن در جامعه رانت خواران ، استخدام برادر زاده وخواهر زاده و ... ، درگیری فیزیکی در انظار و صحن علنی، استفاده از کلمات رکیک در گفتار ، ساخت ویلا و هزاران اما و اگر دیگر نه می تواند خودش جایگاه داشته باشد و نه برای مجلس جایگاه ایجاد کند .

چنین نماینده ای صرفا" می تواند در مقابل امتیازاتی که گرفته است باج بدهد وهر چه در پس پرده به او دیکته شود همان را انجام دهد و عملا به بازوی مافیای رانت خوار تبدیل و در هدایت جامعه به قهقهرا عمل کند نه سعادت و کامیابی هم نوعان و هموطنانش. این نماینده دیگر نه قانونگذار است و نه ناظر، چون شرط اول هر دو این امور استقلال است که او ندارد .